معرفی کتاب «مدیریت دوستی و بلوغ اجتماعی»

فرزندان سه دوره تربیتی دارند که هرکدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. در کودکی اول، تربیت اکثراً بر مبنای الگوگیری از والدین است که همدلی والدین با ایشان به اجتماعی شدن فرزندان کمک بسازیی می‌کند. کودکی دوم، یعنی سن دبستان فرزندان، به غیر از الگوگیری، آموزه‌های مستقیم والدین نیز اثرگذار است و در این دوره رابطه‌ی اجتماعی ایشان شروع می‌شود که والدین و معلم در شکل‌گیری آن نقش دارند. در دوران نوجوانی، الگوگیری ادامه پیدا می‌کند و در کنار آن، آموزش و تمرین دوستانه نیز مؤثر است. در دوره‌ی نوجوانی، فرزندان از طریق دوستانشان در فرآیند اجتماعی شدنشان الگوگیری می‌کنند.